Το ξωκλήσι της Παναγιάς των Ασταθκιών βρίσκεται ενάμισι χιλιόμετρο ανατολικά του χωριού, πάνω σε ένα μικρό ύψωμα. Είναι ένα μονόκλιτο καμαροσκέπαστο ξωκλήσι, αφιερωμένο στην Παναγιά των Ασταθκιών ή Ασταθκιώτισσα.
Για την επωνυμία του ξωκλησιού υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία λέει ότι η Παναγία πήρε το επώνυμο της από την τοποθεσία «Αστάθκια», στην οποία βρίσκεται το ξωκλήσι, αφού σύμφωνα με ένα παλιό χάρτη υπήρχε ο οικισμός με την ονομασία «Anastadia», ερείπια του οποίου δεν υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι η τοποθεσία αυτή ήταν πολύ εύφορη και παραγωγική σε σιτηρά. Τα στάχυα ήταν τόσο μεγάλα που όταν τα έβλεπαν οι γεωργοί αναφωνούσαν: «Α… Τι στάχυα! Α… Τι στάχυα…». Από αυτή την έκφραση επικράτησε η έκφραση «Αστάχυα», η οποία με γραμματική παραφθορά, ονομάζεται «Αστάθκια».
Το ξωκλήσι έχει ακανόνιστο σχήμα, είναι κτισμένο με πέτρες της περιοχής και έχει δύο εισόδους. Η Αγία Τράπεζα είναι πετρόχτιστη ενώ το εικονοστάσι πρέπει να δημιουργήθηκε αργότερα καθώς είναι ξύλινο. Το εσωτερικό του ναού είναι αγιογραφημένο και σύμφωνα με τον Άγγλο ερευνητή – συγγραφέα Rubert Gunnis, οι τοιχογραφίες αποτελούν έργα του 16ου αιώνα. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου μεγάλο μέρος των τοιχογραφιών έχει καταστραφεί λόγω της φυσικής φθοράς αλλά κυρίως του ανθρώπινου παράγοντα.
Το ξωκλήσι της Παναγιάς των Ασταθκιών έχει κηρυχτεί Μνημείο και βρίσκεται κάτω από την προστασία του Τμήματος Αρχαιοτήτων.
Η μνήμη της Παναγίας της Ασταθκιώτισσας τιμάται την Πέμπτη της Διακαινησίμου και τελείται Θεία Λειτουργία στο ξωκλήσι.
Στο παρελθόν οι πιστοί για να γιορτάσουν την μέρα αυτή, έφτιαχναν αυτοσχέδιες τέντες και έστηναν ένα μεγάλο φαγοπότι περιμετρικά του Ναού. Τα τελευταία χρόνια το Κοινοτικό Συμβούλιο Αγίου Θεοδώρου σε συνεργασία με την Εκκλησιαστική Επιτροπή Ιερού Ναού Αγίου Θεοδώρου οργανώνουν κάτι ανάλογο με την συνοδεία μουσικής.
